مصرف سکنجبین بر اساس طبع

سکنجین معمولا از ترکیب سرکه و عسل یا شکر تهیه می‌شود و نوع ساده آن مزاج گرم و خشک دارد. در طب سنتی، شربت سکنجبین را بر اساس یک جزء پایه شیرین یا حلو و یک جزء پایه ترش یا حامض که بر اساس نوع بیماری انتخاب می‌شود، تهیه می‌کنند.
برای بخش ترش سکنجبین می‌توان از انواع سرکه‌های انگوری، سرکه سیب و سایر سرکه‌ها و یـا از تمر هندی، آب‌لیمو، آب‌نارنج و … استفاده کرد. حتی می‌توان از یک سرکه مانند سرکه انگوری با درجات مختلف ترشی، انواع سکنجبین را تهیه کرد. برای بخش شیرین نیز از عسل، شکر سرخ، شکر سفید، شیره و امثال آن می‌توان استفاده کرد.
از این رو با توجـه بـه انتخاب این اجزا می‌توان سکنجبین‌های متنوع با طبع‌های مختلف و کاربردهای متفاوت تهیه کرد. چنین تنوعی در سکنجبین باعث شده که بتوان آن را برای فصول و مزاج‌های مختلف در افراد سالم به‌عنوان یک نوشیدنی مناسب توصیه کرد.

مصرف سکنجبین برای درمان بیمار‌های بلغمی، بازکردن انسداد عروق، تقویت کبد و معده و تب‌های مزمن با نسبت برابر سرکه و عسل صورت می‌گیرد.

شربت سکنجبین برای افراد دارای مزاج گرم باید مقدار سرکه اش بیشتر باشد. شربت سکنجبین نعنایی، سکنجبین با عرق کاسنی و شربت سکنجبین و خیار از بهترین انواع سکنجبین برای افراد گرم مزاج (مزاج صفراوی و مزاج دموی) است که علاوه بر خنک کردن کبد، قلب و رفع تشنگی اندام‌ها، به سادگی سموم بدن را از طریق کلیه‌ها دفع می‌کند.

شربت سنجبین برای مزاج‌های بلغمی و سوداوی، باید میزان عسل آن خیلی بیشتر در نظر گرفته شود. همچنین سکنجبینی که با شیره انگور یا شیره خرما تهیه شود نیز برای این افراد مناسب است.

به طور کلی بیشترین نحوه مصرف سکنجبین خوردن آن همراه با کاهو است که سردی طبع کاهو را تعدیل می‌کند. از خواص کاهو سکنجبین می‌توان به رفع کم خونی، افزایش اشتها، سم‌زادیی و تقویت معده و کبد اشاره کرد.
سکنجبین به صورت شربت تهیه شده با آب خنک نیز از نوشیدنی‌های دلچسب تابستانی است که گرمی و عطش را کاهش داده، در بهبود مشکلات گوارشی، دفع صفرا و تعدیل مزاج موثر است.
در صورت استفاده دارویی از سکنجبین آن را با تخم گیاهان، عرق نعنا، رازیانه، آب زرشک و عرق کاسنی می‌توان ترکیب و طبق نظر متخصص طب سنتی مصرف کرد.