حقایق بیماری سرطان برای زنان

برخی از سرطان هایی که اغلب زنان را تحت تاثیر قرار می دهند عبارتند از سرطان سینه، کولورکتال، آندومتر، ریه، دهانه رحم، پوست و تخمدان. دانستن در مورد این سرطان ها و اقداماتی که می توانید برای کمک به پیشگیری از آنها انجام دهید یا یافتن زودهنگام آنها (زمانی که سرطان کوچک است، گسترش نیافته است و ممکن است درمان آن آسان تر باشد) ممکن است به نجات جان شما کمک کند.

شناخت موانع

مطالعات نشان می‌دهد که برخی از زنان همجنس‌گرا نسبت به سایر زنان از مراقبت‌های بهداشتی معمول کمتری از جمله آزمایش‌های غربالگری سرطان سینه، کولورکتال و دهانه رحم برخوردار می‌شوند. برخی از دلایل این امر عبارتند از:

ترس از تبعیض: برخی از زنان به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی درباره گرایش جنسی خود نمی گویند، زیرا نمی خواهند تبعیض بر کیفیت مراقبت های بهداشتی که دریافت می کنند تأثیر بگذارد. این می تواند برقراری رابطه راحت با یک ارائه دهنده را دشوارتر کند.

نرخ پایین بیمه درمانی: برخی از بیمه نامه های درمانی شرکای مجرد را پوشش نمی دهند. این امر دریافت مراقبت های بهداشتی با کیفیت را برای بسیاری از زنان همجنس گرا و دوجنس گرا سخت تر می کند.

تجارب منفی با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی: ترس از داشتن یک تجربه منفی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند برخی از زنان را به تاخیر انداختن یا اجتناب از مراقبت های پزشکی، به ویژه مراقبت های معمول مانند آزمایش های تشخیص زودهنگام، سوق دهد. فقدان تست های معمول غربالگری سرطان می تواند منجر به تشخیص سرطان در مراحل بعدی شود، زمانی که گاهی اوقات درمان آن سخت تر است.

انجمن سرطان آمریکا می تواند به شما کمک کند در مورد سرطان هایی که زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند و همچنین نحوه یافتن زودهنگام این سرطان ها اطلاعات بیشتری کسب کنید. زنان می توانند کارهایی انجام دهند که به کاهش خطر ابتلا به سرطان و سلامتی کمک کند.

حقایق بیماری سرطان برای زنان

سرطان پستان

چه کسی در معرض خطر است؟

برخی از عوامل خطر سرطان سینه عبارتند از: زن بودن و بالا رفتن سن. زنی که مادر، خواهر یا دخترش سرطان سینه داشته یا داشته است در معرض خطر بیشتری است. اضافه وزن، به خصوص پس از یائسگی، عدم تحرک بدنی، نوشیدن الکل، یا استفاده از انواع خاصی از روش های پیشگیری از بارداری ممکن است به این خطر بیافزاید. علاوه بر این، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه برای زنانی که از هورمون درمانی پس از یائسگی استفاده کرده اند، بیشتر باشد. زنانی که بچه دار نشده اند یا از شیر مادر تغذیه نکرده اند و زنانی که در اولین زایمان بزرگتر از 30 سال سن دارند نیز در معرض خطر کمی بالاتر هستند.

انجمن سرطان آمریکا دستورالعمل های زیر را برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه برای زنان در معرض خطر متوسط ​​توصیه می کند:

زنان 40 تا 44 ساله باید این انتخاب را داشته باشند که در صورت تمایل، غربالگری سالانه سرطان سینه را با ماموگرافی شروع کنند.

زنان 45 تا 54 ساله باید هر سال ماموگرافی انجام دهند.

زنان 55 ساله و بالاتر می‌توانند هر 2 سال یکبار به ماموگرافی روی بیاورند، یا می‌توانند ماموگرافی سالانه را ادامه دهند.

غربالگری باید تا زمانی ادامه یابد که یک زن در سلامت کامل باشد و انتظار می رود حداقل 10 سال دیگر زنده بماند.

همه زنان باید بدانند که هنگام انجام ماموگرافی برای غربالگری سرطان سینه چه انتظاری باید داشته باشند – این آزمایش چه کاری می تواند انجام دهد و چه کاری را نمی تواند انجام دهد. آنها همچنین باید با نحوه ظاهر و احساس طبیعی سینه های خود آشنا باشند و هر گونه تغییر را فوراً به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی گزارش دهند.

زنانی که در معرض خطر بالای سرطان سینه هستند – به دلیل سابقه خانوادگی، جهش ژنتیکی یا سایر عوامل خطر – باید با MRI همراه با ماموگرافی غربالگری شوند. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد خطر ابتلا به سرطان سینه و بهترین برنامه غربالگری برای شما صحبت کنید.

سرطان روده بزرگ

چه کسی در معرض خطر است؟

سن بالاتر، داشتن سابقه شخصی پولیپ کولورکتال، یا داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان کولورکتال (که گاهی سرطان کولون یا سرطان رکتوم نامیده می شود) از عوامل خطر ابتلا به سرطان کولورکتال هستند. اضافه وزن، رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و فرآوری شده، مصرف زیاد الکل، سیگار کشیدن و عدم تحرک بدنی نیز خطر ابتلا را افزایش می دهد. مطالعات همچنین نشان می‌دهد ابتلا به دیابت نوع 2، سندرم روده تحریک‌پذیر یا برخی از سندرم‌های ارثی نیز می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش دهد.

ریسک خود را بشناسید با تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد عوامل خطر خود صحبت کنید.

رسیدن به وزن مناسب و حفظ آن، پیروی از یک الگوی غذایی سالم، فعال بودن، سیگار نکشیدن و پرهیز از الکل ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال کمک کند.

غربالگری منظم سرطان کولورکتال یکی از قوی ترین سلاح ها در برابر سرطان کولورکتال است. سرطان کولورکتال اغلب با یک پولیپ شروع می شود – یک رشد کوچک در پوشش روده بزرگ یا راست روده. غربالگری می تواند به تشخیص زودهنگام سرطان کولورکتال کمک کند، زمانی که کوچکتر است، گسترش نیافته است و ممکن است درمان آن آسان تر باشد. برخی از تست های غربالگری نیز می توانند با یافتن و برداشتن پولیپ ها قبل از تبدیل شدن به سرطان، به پیشگیری از سرطان کمک کنند.

جهت آشنایی با سرطان ها به سایت بای بای سرطان مراجعه کنید

انجمن سرطان آمریکا موارد زیر را برای افرادی که در معرض متوسط ​​​​خطر ابتلا به سرطان کولورکتال هستند توصیه می کند:

افراد باید غربالگری منظم را از 45 سالگی شروع کنند.

افرادی که از سلامت خوبی برخوردارند و امید به زندگی آنها بیش از 10 سال است، باید غربالگری منظم سرطان کولورکتال را تا سن 75 سالگی ادامه دهند.

برای افراد 76 تا 85 ساله ، تصمیم برای غربالگری باید بر اساس ترجیحات، امید به زندگی، سلامت کلی و سابقه غربالگری قبلی باشد.

افراد بالای 85 سال دیگر نباید غربالگری سرطان کولورکتال را انجام دهند.

آزمایشات مبتنی بر مدفوع

تست ایمونوشیمیایی مدفوع با حساسیت بالا (FIT) * هر سال، یا

آزمایش خون مخفی مدفوع بسیار حساس مبتنی بر گایاک (gFOBT) * هر سال، یا

آزمایش DNA مدفوع چند هدفه (MT-sDNA) هر 3 سال*

معاینه بصری (ساختاری) کولون و رکتوم

کولونوسکوپی هر 10 سال یکبار یا

سی تی کولونوگرافی (کولونوسکوپی مجازی) هر 5 سال* یا

سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر هر 5 سال *

*اگر انتخاب می کنید با آزمایشی غیر از کولونوسکوپی غربالگری شوید، هر گونه نتیجه آزمایش غیرطبیعی باید با کولونوسکوپی پیگیری شود.

اگر بر اساس سابقه خانوادگی یا عوامل دیگر در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان کولورکتال هستید، ممکن است لازم باشد آزمایش را قبل از 45 سالگی شروع کنید، بیشتر غربالگری شوید یا آزمایش های خاصی را انجام دهید. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد خطر ابتلا به سرطان کولورکتال صحبت کنید تا بدانید چه زمانی باید غربالگری را شروع کنید.

تفاوت‌هایی بین این تست‌ها وجود دارد که باید در نظر بگیرید، اما مهم‌ترین چیز این است که غربالگری شوید، مهم نیست کدام آزمایش را انتخاب می‌کنید. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد اینکه کدام آزمایش ها ممکن است گزینه های خوبی برای شما باشند و با ارائه دهنده بیمه خود در مورد پوشش صحبت کنید.